Spódnica mini czyli wolność wyboru

Spódnica – towarzyszy nam od początku historii ubioru. Początkowo noszona przez zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Wykonywana z trzciny czy futra zwierząt miał chronić przed zimnem. Jej ewolucja zapoczątkowała rewolucje. Młodsza siostra klasycznej, długiej spódnicy miała kontrowersyjne początki, wypełnione protestami i walką o prawa kobiet.

Spódniczka mini została wymyślona przez francuskiego projektanta André Courregesa, ale zawdzięcza swoją popularność brytyjskiej projektantce Mary Quant. Urodzona w 1934 roku projektantka nigdy nie uczyła się szycia i projektowania – była samoukiem.  W wieku 20. Lat, wraz z przyszłym mężem Alexandrem, otworzyła swój pierwszy butik Bazzar na King’s Road w dzielnicy Chelsea w Londynie.

Quant zaczęła eksperymentować z krótszymi spódnicami pod koniec lat pięćdziesiątych. Swoją główną inspirację przypisuje wspomnieniu młodego stepującego tancerza w „maleńkiej spódniczce na grubych czarnych rajstopach”. Dzięki lokalizacji butiku w samym sercu modnego Chelsea spódniczka mini była w stanie przenieść się poza zwykłą modę uliczną do trendu międzynarodowego. Spódniczka mini, momentalnie zrobiła furorę wśród młodych klientek. Jeszcze w tym samym roku pierwsza krótka spódniczka pojawia się na okładce magazynu Vogue. Rosnąca popularność marki i produktu Quant połączyła się z przystosowaniem do panujących nastrojów na świecie, który w latach 60. był zafascynowany podbojem kosmosu i przechodził rewolucję seksualną.

Jednak nowa moda nie została szybko zaakceptowana przez społeczeństwo. W 1963 roku telewizyjna prezenterka Cathy McGowan chcąc wystąpić podczas programu w mini spódniczce, wywołała ogromne zamieszanie. Wydawca McGowan nie pozwolił jej się pojawić na wizji, co za skutkowało protestami młodzieży i powstaniem Brytyjskiego Towarzystwa Ochrony Mini. Ostatecznie rodzina królewska wydała pozwolenie na noszenie spódnic o długości sięgającej minimum 7 cm nad kolana, a w 1966 roku Quant otrzymała Order Imperium Brytyjskiego, na którego wręczenie pojawiła się w mini spódniczce.

Dziś na zachodzie noszenie mini mało kogo szokuje. Jednak sytuacja wygląda odmiennie w innych miejscach na świecie, gdzie minispódniczki są nadal postrzegane jako kontrowersyjne. W 2012 roku wybuchł skandal w Suazi, niewielkim państwie w południowej Afryce, kiedy rzeczniczka policji powiedziała gazecie „The Times Sunday”, że takie ubrania jak krótkie spódnice „zachęcają oraz ułatwiają gwałcicielom ataki”, a spojrzenia ludzi „stają się bardziej pożądliwe”, więc służby mogą zacząć powoływać się na zapis prawny z 1889 roku, który zakazywał noszenia „niemoralnych strojów”. Medialny sprzeciw sprawił, że władze szybko się wycofały z pomysłu i potwierdziły, że nie będą ingerować w prawo do noszenia mini i innych, skąpszych, części garderoby. Także w 2012 roku indonezyjski minister do spraw religii Suryadharma Al, zaproponował zakaz noszenia spódniczek mini, uważając je za pornograficzne. Chciał wprowadzić prawo, które zobowiązywałoby kobiety do noszenia spódnic co najmniej sięgających za kolana.

Mini stała się jednym z atrybutów siły kobiet. Ich ciągłej walki o wolność wyboru i możliwości decydowania o swoim wyglądzie. Nosiły ją Twiggy i Księżna Diana, a dzięki amerykańskiej feministce Glorii Steinem spódnica mini do dzisiaj jest uważana za symbol wyzwolenia.