Ma ponad 50 ról filmowych na koncie. Grywa dziwaków, outsiderów i samotników, ale sprawdza się doskonale również w „zwykłych” rolach. O kim mowa? Oczywiście o Johnnym Deppie, który już nie raz udowodnił, że potrafi się wcielić w każdą, nawet najbardziej ekstrawagancką postać. 

Edward Nożycoręki (1991)

Rola, która przyniosła mu sławę i uznanie wśród reżyserów. Był to również początek owocnej współpracy ze specjalistą od ekscentrycznych obrazów – Timem Burtonem. Aktor wciela się w postać Edwarda – robota posiadającego ludzką formę i uczucia. Będącego wytworem niedocenianego wynalazcy (Vincent Price). Niestety nie zdołał mu dać przed śmiercią jednego – rąk. Zamiast nich chłopak wyposażony jest w nożyce. Edward żyje samotnie w odciętym od świata zamku. Jego los zmienia się gdy poznaję Peg Boggs (Dianne Wiest) – akwizytorkę firmy kosmetycznej. Kobieta zabiera go do swojego domu, czym wywołuje sensację wśród sąsiadów. Wkrótce chłopak daję się poznać jako wrażliwy artysta, świetny fryzjer i ogrodnik. Wszystko jednak komplikuje się gdy Edward zakochuję się w córce Peg – Kim (Winona Ryder).

Historia pomimo pięknej baśniowej scenerii jest smutnym obrazem naszego społeczeństwa. Obnaża mroczne strony ludzkiej natury: obłudę i lęk przed nieznanym. Fantastyczna kreacja nożycorękiego samotnika przyniosła Deppowi pierwszą nominację do Złotego Globu. Na uwagę zasługuje również, świetnie oddająca klimat filmu, muzyka autorstwa Danny’ego Elfmana.

Co gryzie Gilberta Grape’a (1993)

Depp, który zaczynał już budować karierę ekscentryka, udowodnił, że równie świetnie potrafi zagrać zwykłą, przyziemną postać. Gilbert Grape wiedzie nudne, przygnębiające życie w małym miasteczku Endora. Pracuje w warzywniaku i utrzymuje ze swojej pensji rodzinę: upośledzonego brata Arniego (Leonardo DiCaprio), dwie siostry oraz otyłą matkę, która po samobójstwie męża załamała się i przestała wychodzić z domu. Chłopak cierpi na monotonię i często miewa chwile zwątpienia. Sytuacja zmienia się, kiedy w miasteczku przypadkowo pojawia się piękna turystka Becky (Juliette Levis).

Jest to wzruszająca opowieść o poszukiwaniu własnego miejsca w życiu oraz o wartości rodziny. Prostota i autentyzm w najczystszej postaci. Zdecydowanie jest to film, który trzeba zobaczyć.

Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły (2003)

Johnny wcielił się w pełnego zawadiackiego uroku, charyzmatycznego pirata Jacka Sparrowa. Kapitan swoim pijackim krokiem i ciętym humorem podbił ekrany i skradł niemal całą historię.

Akcja filmu rozgrywa się w XVIII wieku na Morzu Karaibskim. Kapitan Barbossa (Geoffrey Rush), który przed laty podstępem przejął od Sparrowa okręt – „Czarną Perłę”, atakuje miasto Port Royal i porywa córkę gubernatora, Elizabeth Swann (Keira Knightley). Pragnący uratować przyjaciółkę William Turner (Orlando Bloom) zawiera sojusz ze Sparrowem. Obaj na pokładzie skradzionego brytyjskiego okrętu „Interceptor” ruszają w pościg za Barbossą, który wraz z załogą zmierza na tajemniczą wyspę Isla de Muerte. Dojdzie tam do ostatecznej rozgrywki.

Film zawiera wszystkie elementy, niezbędne do nakręcenia hitu o piratach: wspaniałe pojedynki, sceny morskich bitew, tajemniczą wyspę z pirackim skarbem, statek widmo, wątek miłosny i mnóstwo niezapomnianych bohaterów. Wspaniała mieszanka elementów fantastycznych, przygodowych i komediowych, sprawia, że ogląda się go w mgnieniu oka. Pomimo prostej i przewidywalnej fabuły film osiągnął gigantyczny sukces komercyjny i szybko stał się symbolem amerykańskiego kina. Natomiast Depp znalazł się na samym szczycie gwiazdorskiej sławy.

Charlie i fabryka czekolady (2005)

Pewnego dnia Charlie (Freddie Highmore) kupując za ostatnie pieniądze tabliczkę czekolady odkrywa w niej złoty bilet. Oznacza to, że jego marzenie się spełniło i jako jedno z pięciorga dzieci będzie miał okazję zwiedzić największą fabrykę czekolady Willy’ego Wonki. „Charlie i fabryka czekolady” Tima Burtona to remake filmu z 1971 roku. Reżyser po raz kolejny udowadnia, że jego wyobraźnia nie zna granic. Tym razem wyprodukował filmową czekoladę, opakowując ją w bajecznie kolorowy papierek. Baśniowe wręcz obrazki, pełne przepięknych i kolorowych widoków są prawdziwą ucztą dla oka. Johnny Depp w roli Willy’ego Wonki jest ekscentryczny do bólu, niesamowity, czasami irytujący, ale w efekcie sympatyczny. Film to widowisko idealne zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Zatem, poczujcie zapach czekolady i razem z Charlie’m ruszcie w podróż po królestwie Willego.

Dziennik zakrapiany rumem (2011)

To powrót aktora na Karaiby, ale tym razem nie w kostiumie pirata. Paul Kemp, nowojorski dziennikarz porzuca miastowy zgiełk i wyjeżdża do Portoryko, gdzie przyjmuje posadę w lokalnej gazecie, prowadzonej przez sponiewieranego przez życie redaktora Lottermana (Richard Jenkins). W międzyczasie marzy o wydaniu własnej książki i wlewa w siebie litry rumu. W podróży po malowniczej karaibskiej wyspie towarzyszą mu – obleśny fotograf oraz zrujnowany przez alkohol fan Hitlera. W filmie nie zabraknie również wątku miłosnego. Główny bohater szybko traci głowę dla zmysłowej Chenault (Amber Heard). Problem w tym, że dziewczyna zaręczona jest z amerykańskim przedsiębiorcą (Aaron Eckhart), który planuje przemienić wyspę w swoje prywatne eldorado.

„Dziennik zakrapiany rumem” to ekranizacja biograficznej powieści Huntera S. Thompsona. Chociaż całość trwa aż dwie godziny, zakończenie nadchodzi zbyt szybko. Kepm Deppa ma w sobie wiele cech Jacka Sparrowa, ale przyjemnie jest na niego popatrzeć w roli dziennikarza na wiecznym rauszu. Nie brakuje tutaj również surrealistycznych sytuacji i genialnych, drugoplanowych postaci. Mimo drobnych mankamentów, film nadrabia nieszablonowym, abstrakcyjnym humorem i urokiem osobistym głównego bohatera.