W dzisiejszych czasach, kiedy filmy zazwyczaj bombardują dźwiękami i efektami, kino nieme może wydawać się nudne i zbyt statyczne. Okazuje się jednak, że niektóre filmy dorównują dzisiejszym produkcjom. Oto przegląd klasyków kina niemego.

Metropolis (1927), reż. Fritz Lang

Ten film zawstydziłby niejedną współczesną i wysokobudżetową produkcję. Mamy tu wizję przyszłości, a w niej bardzo rozbudowaną scenografię i efekty specjalne. W dodatku gra aktorska na najwyższym poziomie (zwróćcie uwagę, że aktorzy mieli do wykorzystywania tylko ekspresję ciała, więc zadanie było podwójnie trudne).

Fabuła jest antyutopijna. Warstwy społeczne są wyraźnie podzielone na bogatych i pracowników, którzy pracują głęboko w podziemiach. Jednak losem tych drugich zaczyna się interesować syn prezydenta miasta. Chce wyzwolić uciśnionych, a to powoduje szereg różnych wydarzeń. Aktualnie film trwa 2,5 godziny, ponieważ niedawno odnaleziono jego kolejne fragmenty. Jest długi, ale absolutnie fascynujący. Do dzisiaj wzbudza wiele emocji. Ma prawie 100 lat, a jego tematyka jest nadal bardzo aktualna.

Gabinet doktora Caligari (1920), reż. Robert Wiene

Klasyczne kino grozy. W małym miasteczku pojawia się Caligari, który w ramach widowiska pokazuje ludziom różne osobliwości. W tym samy czasie dochodzi do serii zabójstw. Podejrzenia padają na przyjezdnego. Wkrótce na jaw wychodzi coraz więcej informacji.

Film jest głównym przedstawicielem niemieckiego ekspresjonizmu, dlatego warto poświęcić na niego czas. Przyjrzyjcie się zniekształconej scenografii, która niesamowicie nadaje klimat obrazowi. Zaskoczy was również budowanie napięcia i zwroty akcji.

Brzdąc (1921), reż. Charlie Chaplin

Ten film jest ogromnie popularny, jeśli chodzi o kino nieme, a to wszystko za sprawą Charliego Chaplina. Jest on jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci z tamtego okresu.

Obraz różni się od dwóch poprzednich, ponieważ został zrealizowany w ramach zupełnie innych założeń filmowych – jest to produkcja amerykańska. Poza tym historia mężczyzny, który znajduje niemowlę i musi się nim zaopiekować, jest oparta na zabawnych sytuacjach, charakterystycznych dla Chaplina. Aktor do dzisiaj jest postacią kontrowersyjną, nie można mu jednak odmówić talentu i stworzenia nowego kinowego bohatera.

Podróż na Księżyc (1902), reż. Georges Méliès

Na pewno wielu z Was kojarzy kadr z tego filmu (zdjęcie obok), ale nie wszyscy wiedzą, skąd pochodzi. Źródłem jest właśnie ta krótkometrażowa produkcja. Tytuł w pełni oddaje fabułę – grupa uczonych postanawia polecieć na Księżyc. Dlaczego ten film stał się wręcz kanoniczny? Jest to pierwszy obraz z gatunku science-fiction i jest na naprawdę wysokim poziomie jak na rok 1902. Będziecie mile zaskoczeni, kiedy go obejrzycie.

Pies andaluzyjski (1929), reż. Luis Buñuel, Salvador Dali

Jest to jedna z pierwszych produkcji reprezentująca kino surrealistyczne. W tym krótkometrażowym filmie są zestawione ze sobą różne nierealne sceny, często drastyczne, więc oglądanie nie należy do najprzyjemniejszych. Pomimo że przedstawiane wydarzenia wykluczają siebie nawzajem, można odnieść wrażenie, że obraz jest całościową konstrukcją. Mamy tu przede wszystkim postać kobiety i mężczyzny i ich niejasne relacje. Wielu na pewno będzie się wzdrygało, widząc niektóre rzeczy na ekranie, jednak film jest na tyle ważnym filmem, że warto go znać.