Tam, gdzie kończy się realizm, zaczyna się wyobraźnia. A tam rodzą się doznania i prawdziwe emocje. Czasem, żeby widzieć więcej, trzeba zamknąć oczy. Tego właśnie nauczyła mnie książka Lindy Gillard „Muzyka gwiazd”.
Pytałaś, czy przybierałam jakąś maskę. Musiałam się dłużej nad tym zastanowić, ponieważ zawsze wydawało mi się, że nie. Ale może ta wesoła i głośna osoba, którą starałam się być, była budowaną przeze mnie fasadą. Bywałam…
Cioci się przyśniłaś, a do mnie nie przyszłaś? Poczułem się urażony jak rozkapryszone dziecko. A ty tego samego dnia przekornie wróciłaś do domu. Byłaś pogodna jak zwykle. Uściskałem cię tak gwałtownie, że aż się przewróciliśmy….
