Sztuka powolnego życia

Jeżeli wydaje się wam, że własne życie was omija i trudno nadążyć za jego tempem, filozofia slow life może być dobrym rozwiązaniem. Jak  powiększyć świadomość otaczającego nas świata i  nabyć się umiejętności szanowania każdej chwili?

Filozofia slow life pojawiła się dzięki rozpowszechnieniu w mass mediach koncepcji slow food, która narodziła się we Włoszech pod koniec XX wieku. Jest to idea, która ma swoje początki w bojkocie restauracji McDonald’s. W 1986 roku w Rzymie włoski krytyk kulinarny Carlo Petrini stanowczo zaprotestował przeciwko dominacji słynnej sieciówki i temu, że serwuje szybkie i nie zawsze najzdrowsze jedzenie typu fast food. O proteście Włocha stało się wówczas głośno. W odpowiedzi na zarzuty restauratorzy zaczęli mówić o slow food i takie właśnie dania gotować. Slow food oznacza świeże, naturalne składniki, żadnych półproduktów i mrożonek, czasochłonne przygotowywanie posiłku zamiast kilkuminutowego odmrażania czy smażenia.

Slove Movemant przedstawia sobą subkulturę połączoną z ideologią spowolnienia rytmu życia człowieka, tzn. walki z tym stanem, który amerykański lekarz Larry Dossi określił  jako „nerwica braku czasu”.  Z czasem ideologa rozpowszechniła się nie tylko na jedzenie, ale także na większość sfer życia społecznego, tj. wycieczki, sztukę, media, produkcję, medycynę oraz pieniądze. Movemant określa się jako kontemplacyjny i przemyślany styl życia. Za nieproduktywność uważa branie na siebie zbędnych obowiązków i wielofunkcyjność. Dzisiaj slow life to nie tylko slow food, ale i slow fashion, slow travel, slow parenting, a nawet slow cosmetics czy slow business.

Co ciekawie, odbywają się konferencje i światowe dni slow life organizowane przez włoskie Stowarzyszenie Wolnych Mieszkańców stworzone przez Bruno Contigianiego. W 2013 dzień ten był poświęcony badaniom neurofizjologicznych przesłanek powolnego życia. Uczestnicy pokazali jak bardzo nauki o mózgu, który jest „spowolniony od czasu samych narodzin człowieka” są zgodne z filozofią Slow.

Teoretycy powolnego ruchu, posługując się modelami wyjaśniającymi wiele dyscyplin, proponują stopniową jakościową zmianę w życiu jednostki. Podstawowe umiejętności i zdolności potrzebne do życia w powolnym rytmie nie są częścią formalnego systemu edukacji, ale są niezbędne do „życia”, a nie do „istnienia z dnia na dzień” we współczesnym świecie.

Filozofia Slow opiera się na kilku ideach:

1) idei walki z entropią w postglobalizmie;

2) idei „ratowania świata” przed nerwicą szybkości;

3) zasadzie osiągania maksymalnej indywidualnej doskonałości poprzez doczesną samoorganizację;

4) integralności: przede wszystkim uregulowaniu działań w celu ograniczenia redundancji.

Podstawową zasadą slow life nie jest lenistwo i brak aktywności. Jest ona sformułowana jako „Take Back Your Time”. Slow life nie ma nic wspólnego z biernością indywidualną i grupową, a wręcz przeciwnie, jest „odebraniem sumienności w rozumieniu obowiązku, praw i odpowiedzialności charakterystycznych dla rozwoju społeczeństwa i kultury politycznej”.

Rozwój projektu życia slow to po części krytyka współczesnych ideologii hedonizmu i sukcesyjności zamiast jakości. Slow life oznacza życie w zwolnionym tempie, z dala od codziennej bieganiny w korporacji i niezdrowego jedzenia dostępnego w dużych sklepach. Każdy może podążać drogą świadomego życia.