Reporterska Piątka

Tegorocznym hasłem Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego są słowa z książki tego wybitnego pisarza: „Stoimy w ciemności, otoczeni światłem”. O 20:00 w Teatrze Dramatycznym w Warszawie rozpocznie się uroczysta gala, gdzie poznany autora najlepszego reportażu 7. edycji.

Konkurencja wśród nominowanych była ogromna. Do pierwszej części mianowano aż 96 książek – jury miało bardzo trudny wybór przy wyselekcjonowaniu najlepszej 10-tki. Warto wspomnieć, że większość pozycji, które zostały desygnowane przez wydawców, stricte formą reportażową nie są. Pojawiły się biografie czy publikacje historyczne z elementami tego gatunku.

W marcu tego roku jury ogłosiło najlepszą 10-tkę, w której znalazło się po raz pierwszy w historii aż osiem polskich książek. Emocje dopiero sięgnęły zenitu kiedy poznaliśmy finałową piątkę. Poniżej przedstawiamy listę wraz z krótkimi recenzjami:

Karolina Domagalska

„Nie przeproszę, że urodziłam. Historie Rodzin z In Vitro” (wyd.: Czarne, Wołowiec)

Książka, która obala tabu – zmienia postrzeganie tradycyjnego modelu rodziny. Niszczy stereotypy i kłamstwa, które urosły wobec inności, postrzeganej jako odmienność płciowa i umysłowa. Autorka rozmawia z przedstawicielem każdego „typu” rodziny. Nie boi się zadać trudnych pytań i skrupulatnie oczekuje na odpowiedź. Jedna z najlepszych reporterek młodego pokolenia.

Michał Książek

„Droga 816” (wyd.: Fundacja Sąsiedzi, Białystok)

Czyż nazwisko nie zobowiązuje, by znaleźć wśród najlepszych książek reportażowych w tegorocznej edycji? Autor dokonuje wędrówki wzdłuż Bugu. Sam. Jego droga zmienia się w pewnym momencie w pielgrzymkę, w której każdy szczegół staje się istotny. Książek notuje każdy ruch, mgnienie. Pozwala, by zmysły pracowały na największych obrotach. Pozwala, by czytelnik stał obok. Autora i drogi.

Jenny Nordberg

„Chłopczyce z Kabulu. Za kulisami skandalu obyczajowego w Afganistanie” (wyd.: Czarne, Wołowiec)

Rola kobiety w krajach Bliskiego Wschodu została sprowadzona już nie do ozdoby, a do narzędzia rozpłodowego. Reportaż Nordberg stał się uniwersalnym świadectwem o kobietach – zmieniających płeć, jeśli honor i godność mężczyzny tego wymagają. O walczących dziewczętach w bijatykach ulicznych. Książka odkrywa pewne paradoksy skostniałych zasad religijnych i państwowych.

Paweł P. Reszka

„Diabeł i tabliczka czekolady” (wyd.: Agora, Warszawa)

Publikacja składająca się z niedługich reportaży o polskiej rzeczywistości. Jej bolączkach i problemach. To także zbiór krótkich cytatów, fragmentów listów i urwanych wypowiedzi. Reszka za pomocą swoich tekstów pokazuje codzienność. Składają się na nią: miłość, pożądliwość, ból, dziwactwa i stereotypy. Formę jaką przyjął, świetnie określają migawki. One łączą się w całość.

Zbigniew Parafianowicz i Michał Potocki

„Wilki żyją poza prawem. Jak Janukowicz przegrał Ukrainę” (wyd.: Czarne, Wołowiec)

Kraj, który niegdyś leżał na terytorium Polski. Za czasów prezydentury śp. Lecha Kaczyńskiego organizował „pomarańczową rewolucję”, a od 2014 roku utracił część swojego obszaru na rzecz Federacji Rosyjskiej. Terytorialne największe państwo Europy, krok po kroku rozkradane przez „Simję” – wąską grupę ludzi skupioną przy byłym prezydencie Janukowyczu i jego synu Ołeksandrze.

Jury w składzie: Maciej Zaremba Bielawski (przewodniczący), Ewa van den Bergen-Makała, Piotr Mitzner, Katarzyna Nowak i Lidia Ostałowska, ogłosi laureata o 20:00 podczas uroczystej gali w Teatrze Dramatycznym. Wydarzenie można zobaczyć wchodząc tutaj: Transmisja

Nasz faworyt? Zdecydowanie książka Katarzyny Domagalskiej. Za bolesną prawdę jaką niesie posiadanie rodziny – poza schematem wytyczonym przez krąg judeochrześcijański.