O Szekspirze, teatrze, profesorze Limonie

Profesor dr hab. Jerzy Limon był współtwórcą gdańskiego życia kulturalnego oraz Instytutu Anglistyki i Amerykanistyki na Wydziale Filologicznym UG, fundatorem i prezesem Fundacji Theatrum Gedanense, która przez ostatnie 31 lat doprowadziła do odbudowy i świetności Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku. Zmarł 3 marca 2021.

Profesor Jerzy Limon był również autorem książek o tematyce szekspirowskiej wydawanych przez wydawnictwa polskie i zagraniczne, licznych artykułów, esejów, recenzji, a także powieści oraz przekładów sztuk elżbietańskich i współczesnych.

Za swoje liczne osiągnięcia był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, oficerskim Orderem Imperium Brytyjskiego, srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a także wieloma innymi.

Właśnie Profesora dotyczyła rozmowa „Bezradność filozofa. Rozmowy o współczesności z Szekspirem w tle” 23 kwietnia 2021 roku. „Chcemy, żeby była naszym pożegnaniem z nim, ale też wspólnym przemyśleniem wyzwań i zadań, które nam pozostawił.” Owa odsłona cyklu inspirowana była postaciami Hamleta i Prospero.

„Powodów do bezradności mamy coraz więcej: pandemia, degeneracja życia politycznego, dewastacja środowiska naturalnego, nierówności społeczne, marginalizacja sztuki i myśli, szerząca się głupota… Zapewne dlatego pragnieniem Profesora Jerzego Limona było, żeby w Teatrze Szekspirowskim odbywały się debaty na temat bezradności filozofa. Filozofa, czyli człowieka myślącego i wrażliwego, starającego się zrozumieć całą złożoność i zawikłanie świata”— czytamy na stronie teatru.

Na żywo z desek sceny Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego o bezradności, współczesności, Szekspirze oraz profesorze Limonie rozmawiali Łukasz Drewniak — krytyk teatralny, prof. dr hab. Stanisław Rosiek z Instytutu Filologii Polskiej na Wydziale Filologicznym UG, historyk literatury, pisarz oraz Anna Augustynowicz — reżyserka teatralna, Dyrektor artystyczna Teatru Współczesnego w Szczecinie.

Prospero to postać z „Burzy”, sztuki Williama Szekspira. Był prawowitym księciem Mediolanu, jednak został obalony i zesłany na wyspę wraz z córką Mirandą. Na wyspę, na której spędzili 12 lat. Prospero, dzięki swoim magicznym zdolnościom wywołuje tytułową burzę, możliwe, ze mszcząc się na pasażerach królewskiego statku i ściągając ich na wyspę. W ostatniej scenie jednak wybacza oprawcom i decyduje się wrócić z nimi do Włoch. Interpretacji ostatniej sztuki Szekspira jest wiele. Niektórzy twierdzą nawet, że Prospero miał być alter ego dramatopisarza, żegnającego się w ten sposób z odbiorcami.

„Prospero – jestem o tym głęboko przekonany – to postać literacka, która świetnie tłumaczy się, gdy zestawi się ją z fenomenem Jerzego Limona. I na odwrót – fenomen ten staje się zrozumiały dopiero wtedy, gdy spojrzy się na niego przez pryzmat Prospera. Prospero jest kluczem do Limona i do „bezradności filozofa”, ku której gnały go szalone intelektualne prądy oceaniczne, którym się przed wieloma laty powierzył” — pisze na stronie teatru Piotr Augustyniak, kurator „Bezradności filozofa”.

Transmisję z pierwszej odsłony cyklu nadal można obejrzeć na stronie Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego oraz na platformie Youtube.