18/12/2024

CDN

TWOJA GAZETA STUDENCKA

Brunetki, blondynki… O was wszystkich czytać chcę!

5 min read

dzien kobiet rysSfrustrowana Bridget, bezwzględna Cersei, magiczna Małgorzata, dychotomiczna Róża i złośliwa nawet po śmierci Catherine. Z okazji Dnia Kobiet przedstawiamy Wam subiektywny przegląd najciekawszych bohaterek literackich.    

Bridget Johnes

Dlaczego kobiety oszalały na punkcie tej bohaterki? Mieszkająca w Londynie 32-letnia, samotna dziennikarka wraz z rozpoczęciem nowego roku zaczyna prowadzić dziennik, w którym opisuje swoją walkę z nadwagą, nałogami oraz perypetie z mężczyznami. Bridget pali, pociesza się alkoholem i lodami, jej życie towarzyskie to pasmo porażek, a na dodatek wplątuje się w romans z szefem, który zasługuje na miano niepoprawnego kobieciarza. Mimo wszystko współczesne kobiety kochają Johnes za niezależność, umiarkowany feminizm oraz cięty język. Która z nas nie miała ochoty, aby choć raz powiedzieć niczym nasza złotousta bohaterka  – Wierzę, że zawsze można znaleźć szczęście, nawet mając tyłek wielkości dwóch kuli do kręgli. Ta pełna uroku osobistego kobieta pokazuje jak przyjąć przeciwności losu z godnością i uśmiechem na twarzy, a później w domu płakać w poduszkę. Bridget Johnes to postać uniwersalna oraz współczesny mit. Bohaterka uosabia obawy współczesnych ludzi, którzy za wszelką cenę chcą dopasować się do standardów społeczeństwa. W tej postaci z pewnością drzemie terapeutyczna moc.

cerseiCersei Lannister

Proza G.R.R. Martina charakteryzuje się tym, że nikt nie jest wzorem cnót wszelakich, ani też tak zepsutym, że powinno się go wyeliminować, niczym gnijącą kończynę. Nie inaczej jest w tym przypadku. Piękna królowa Westeros z „Pieśni Lodu i Ognia” na sumieniu ma wiele grzechów: morderstwa, intrygi, urządzanie rzezi niemowląt i kazirodczy związek ze swoim bratem bliźniakiem, którego owocem jest aż trójka dzieci. Dlaczego zatem wspominać o tak zepsutej postaci? Mimo wymienionych czynów Cersei jest też kochającą matką, robiącą wszystko dla swojego potomstwa, nawet dla niewdzięcznego, sadystycznego Joffreya. Ponadto, urodzona w czasach, w których kobiety traktuje się przedmiotowo (delikatnie rzecz ujmując) szlachcianka, nie godzi się na bycie, jak to ujmuje, „rozpłodową kobyłą” i ambitnie oraz przebiegle walczy o swoją pozycję polityczną w królestwie.

mimMałgorzata Nikołajewna

Tytułowa bohaterka „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa i zdecydowanie jedna z najciekawszych kobiecych postaci literatury rosyjskiej. Jest pełną dobroci, kochającą i zdeterminowaną kobietą. Porzuca dostatnie życie u boku bogatego specjalisty, by związać się z pisarzem – Mistrzem. „Wstrząsnęła mną nie tyle jej uroda, ile niezwykła, niesłychana samotność malująca się w tych oczach. Posłuszny owemu żółtemu znakowi losu ja również skręciłem w zaułek i ruszyłem jej śladem” – to słowa mistrza po pierwszym, przypadkowym spotkaniu. Ów żółty znak losu, to bukiet mimozy, który bohaterka trzymała w dłoniach. Później jest już tylko ciekawiej… Małgorzata chroni przed zniszczeniem rękopisy ukochanego, zawiera pakt z diabłem w celu ratowania Mistrza. Lata na miotle, straszy i zażywa kąpieli we krwi niczym Elżbieta Batory. Staje na czele świty Wolanda i zostaje królową szatańskiego balu. Motywowana wielką, szczerą miłością jest w stanie zrobić wszystko w jej imię. Zdawałoby się, że dla takiej pary największą tragedią będzie nieuchronna rozłąka za sprawą śmierci, zgodna z kolejami losu, ale… Woland obmyślił dla nich inny plan. Plan cudowny i wieczny. Sprawdźcie sami.

cudzoziemkaRóża Żabczyńska

Kobieta skrzywdzona, która za swoje nieszczęśliwe życie mści się na bliskich. Jędza, zła matka, jeszcze gorsza żona. W tych rzadkich chwilach, kiedy ma okazję wznieść się ponad codzienność, okazuje się być kobietą o wspaniałym, fascynującym wnętrzu.  Kluczem do tej przemiany jest gra na skrzypcach lub miłość. Róża Żabczyńska – perfekcyjnie dychotomiczna, niezwykle złożona  bohaterka powieści Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka”.  Zimna piękność. Z niezwykłym namaszczeniem dbała o swoją urodę. Z niepokojem studiowała cerę, wargi, oczy, strojąc miny przed lustrem. Mimo wieku, czuje się młoda i naiwnie nie zgadza się na upływający czas. Awantury i sceny histerii są jej chlebem powszednim. Charakter tej temperamentnej, wyniosłej kobiety ukształtowały doświadczenia życiowe. Niebagatelne znaczenie miało jej rozstanie z Michałem – ukochanym młodych lat. Po jego wyjeździe Róża stała się zgorzkniała i zawistna. Nawet za swojego męża, Adama, wyszła z chęci zemsty. Ta decyzja zniszczyła nie tylko jej, ale i jego życie. Planowała otrucie syna. Nienawidziła córki będącej owocem gwałtu małżeńskiego. Jej życie to potrzask. Przeszłość jej nie opuszcza, teraźniejszość obrzydza, przyszłości znać nie chce. Dopiero pod koniec życia pancerz jej złości kruszeje, a ona na moment staje się człowiekiem.

wichroweCatherine Earnshaw

„Wichrowe Wzgórza” Emily Brӧnte to doskonały dowód na to, że nie trzeba sięgać po istoty ze świata duchów by przelać na kartkę grozę, smutek oraz nieszczęście. Bohaterowie nie wzbudzają sympatii, a wręcz niechęć i złość za ich postępowanie. Jednocześnie historia fascynuje swą niezwykłością i tragizmem. Główna postać kobieca Catherine Earnshaw (później Linton) była osobą niezwykle skomplikowaną. Jej życie było zdominowane przez obsesję, którą była miłość do Heathcliffa (biednego, cygańskiego sierotę). Jednakże ostatecznie postanowiła wyjść za dobrze usytuowanego Edgara Lintona. Chciała w ten sposób uniknąć poniżenia, którego doznałaby wychodząc za parobka. Wyrzeczenie prawdziwej miłości było dla niej przekleństwem. Catherine nie była osobą łatwą w obyciu. Wielokrotnie pokazuje swoje dwie natury. Z jednej strony była piękną, beztroską panną z dobrego domu, by za chwilę  ukazać ciemną stronę swojej natury. Często miewała napady szału, była złośliwa w stosunku do innych. Jej duch nawet po śmierci nie zaznał spokoju i prześladował Heathcliffa. Ukazuje mu się trzy dni poprzedzające jego tajemniczą śmierć. Ostatecznie ich udręczone dusze odzyskały spokój. Zostali pochowani w jednym grobie przy czym boczne deski z ich trumien zostają wyjęte, tak by leżeli rzeczywiście obok siebie.

A jakie są wasze ulubione bohaterki literackie? Którą z nich wybralibyście do naszego przeglądu?

Współpraca (kolejne bohaterki poza Małgorzatą): Natalia Kopczyńska, Marek Listwan, Anna Bartelik, Jagoda Kicka

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

dwadzieścia − siedemnaście =