David mieszka w Krakowie od 2017 roku

Hiszpańska scena polityczna od 2004 r. charakteryzuje się dominacją lewicy zrzeszonej głównie w PSOE, przeplataną z rządami centroprawicowej Partii Ludowej (PP). Jest ona też rozpalana tendencjami separatystycznymi niektórych ugrupowań oraz silnymi ruchami oficjalnie lub mniej oficjalnie nawiązującymi do tradycji komunistycznej. Wobec słabości opozycyjnej PP, w 2013 roku powołano narodowo-konserwatywny VOX, który ostatnio jest na ustach komentatorów politycznych w całej Europie. Z niedużej i krytykowanej za rzekomą skrajność partii, VOX wybił się niedawno na drugi najpopularniejszy ruch w Hiszpanii, prześcigając Partię Ludową oraz zdobywając miejsca w Katalońskim parlamencie, jako ugrupowanie sprzeciwiające się separatyzmowi. Co pozwoliło hiszpańskim narodowym konserwatystom na osiągnięcie takich sukcesów oraz jakie są ich postulaty? O to zapytałem przedstawiciela polskiego oddziału partii (VOX Polonia), Davida Sáncheza. 

Na samym początku czytelnicy chcieliby Cię poznać. Opowiedz coś o sobie. Skąd pochodzisz? Jak znalazłeś się w partii i czym się w niej zajmujesz?

Nazywam się David Sánchez i pochodzę z Madrytu. Koordynuję działania oddziału VOX Polonia. Reprezentuję partię w Polsce, dbam o naszą aktywność polityczną i staram się pomagać naszym rodakom w czym tylko mogę. Dołączyłem do VOX-u, ponieważ jest to jedyna hiszpańska partia polityczna broniąca Narodu hiszpańskiego przed socjalistami, komunizmem i kilkoma nacjonalizmami separatystycznymi. Jest też jedyną partią walczącą z totalitaryzującym marksizmem kulturowym oraz poprawnością polityczną.

Nie wszyscy w Polsce znają sytuację polityczną w Hiszpanii. Mógłbyś opowiedzieć nam krótko o tym, jakie są główne tematy debaty politycznej w waszym kraju, jakie partie są popularne, kto rządzi?

Prezydent [odpowiednik polskiego premiera – przyp. R.B.] Pedro Sanchez z socjalistycznej partii PSOE utworzył rząd koalicyjny z komunizującą partią Unidas Podemos (Zjednoczeni Możemy), w skład którego weszli wiceprezydent Pablo Iglesias i jego żona Irene Montero, czyli minister równości oraz członkowie Zjednoczonej Lewicy (Izquierda Unida) zdominowanej przez członków Hiszpańskiej Partii Komunistycznej (PCE).

Zarządzenia rządu wobec Covid19 doprowadziły już do śmierci około 100 000 osób w Hiszpanii. Rządzący stwierdził, że maski są „niepotrzebne” lub „będą tylko 2 lub 3 przypadki Covid19 w Hiszpanii”. Trzymali oni pandemię w tajemnicy przez 3 miesiące do 9 marca 2020 roku, aby przeprowadzić feministyczny marsz 8 marca. Członkowie rządu uczestniczyli w marszu chronieni w rękawiczkach, jednocześnie zachęcając wszystkich do udziału w marszu bez ochrony. Wiedzieli, jak poważna była ta sytuacja.

Partia Ludowa (PP), czyli tradycyjnie największa partia prawicowa upadła, gdyż jej lider Pablo Casado postanowił odpuścić walkę z marksizmem kulturowym, ideologią gender, postulatami ruchu LGBT, całkowicie bezpłatną aborcją i przekształcaniem hiszpańskiej historii.

Kolejną partią na hiszpańskiej scenie politycznej jest Ciudadanos (Obywatele), na której czele stoi Inés Arrimadas. Niedawno zdradzili oni Partię Ludową, zgłaszając wotum nieufności we wspólnotach autonomicznych (województwach), w których mieli rządy koalicyjne. Z tego powodu 4 maja w Madrycie odbędą się wybory.

W końcu mamy VOX, jedyną partię, która chce wspierać zarówno klasę pracującą, jak i średnią, jednocześnie przeciwstawiając się globalizmowi i neokomunizmowi.

Wiec partii VOX, styczeń 2020 (źródło: Facebook/VoxEspana)

Kim jest przeciętny wyborca VOX? Mieszkańcem dużego miasta, a może raczej małej wsi? Jest katolikiem, czy raczej osobą obojętną religijnie? Mieszka raczej na północy kraju, a może w Andaluzji, gdzie współpracujecie z lokalnie rządzącą koalicją?

Wyborców VOX łączy wspólna miłość do narodu hiszpańskiego; poszanowanie prawa, przekonań religijnych i własności prywatnej. Głosują na nas zwolennicy konserwatyzmu, socjal-patriotyzmu i liberalizmu. Jest to spowodowane tym, że w Hiszpanii nie ma tradycji politycznej dzielącej różne nurty prawicy na różne partie, tak jak wygląda to zazwyczaj w innych krajach.

Warto wspomnieć, ilu naszych wyborców pochodzi z robotniczych dzielnic zarówno dużych miast. jak i miasteczek. Trend ten utrwalił się podczas ostatnich wyborów w Katalonii. Byliśmy partią z największą liczbą głosów w tych obszarach. Dzieje się tak, ponieważ jesteśmy jedyny stronnictwem zajmującą się problemami, z którymi borykają się ci obywatele. Tradycyjnie głosowali oni na PSOE lub Partię Ludową, ale te partie przestały się interesować problemami zwykłych pracowników.

W kwestii podejścia do wiary naszych wyborców to ci konserwatywni są katolikami, z kolei liberalna część naszego elektoratu porzuciła katolicyzm, jak wielu ludzi w dzisiejszej Hiszpanii. Wśród socjal-patriotów jest to zróżnicowane. Mamy także wyborców agnostycznych i ateistycznych, ale wychowanych na katolickich i łacińskich wartościach leżących u podstaw kultury naszego kraju.

Mamy wielu wyborców zarówno w dużych miastach jak Madryt, ale możemy też liczyć na wsparcie ze strony wsi, ponieważ staramy się odpowiadać na problemy mieszkańców, również tych najmniejszych miejscowości.

Wspomina pan o Andaluzji, rządzi tam wspomniana Partia Ludowa i Ciudadanos. VOX poparł głosowanie za ich utworzeniem rządu. Taka sama sytuacja jest w Madrycie i Murcji. Oprócz Madrytu, Murcji i Andaluzji uzyskaliśmy niezły wynik w Kraju Basków. Ponadto w tegorocznych wyborach w Katalonii byliśmy najczęściej wybieraną partią nie-separatystyczną. Otrzymaliśmy więcej głosów niż Partia Ludowa i Ciudadanos. Pozostałe partie, takie jak PSC, ERC, JxCat czy CUP-G, to separatyści, którzy popierają oderwanie Katalonii od Hiszpanii, nawet kosztem zamachu stanu.

Podsumowując, nasze poparcie rośnie aktualnie we wszystkich regionach.

VOX osiąga ostatnio duże sukcesy. Niedawno partia zajęła drugie miejsce w hiszpańskim sondażu, wyprzedzając główną partię opozycyjną wobec rządu socjalistów (Partię Ludową). Właśnie z tej partii wywodzą się członkowie VOX. Dlaczego założyciele VOX w 2013 r. opuścili Partię Ludową? Co jest z nią nie tak? 

Przede wszystkim nie wszyscy działacze VOX wywodzą się z Partii Ludowej. Wielu z nas było wcześniej członkami Ciudadanos. Niektórzy przyszli do nas z partii lewicowych, takich jak PSOE, ponieważ ich zdaniem partie porzuciły interesy zwykłych ludzi oraz ich problemy. Mamy też w swoim gronie profesjonalistów, którzy wcześniej nie byli aktywistami żadnych ugrupowań politycznych.

Unikalną cechą VOX jest, że atrakcyjność naszego ruchu jest ponadświatopoglądowa. Wynika to z tego, że poruszamy uniwersalne tematy jak ochrona narodu hiszpańskiego, polityka prorodzinna, opór wobec nienawiści względem mężczyzn [chodzi głównie o ustawę zwaną “pozytywnie dyskryminującą”  – przyp. R.B.]. Są to tematy bliskie wszystkim, niezależnie od światopoglądu. Każdy ma lub będzie miał rodzinę oraz każdy ma męskich krewnych lub przyjaciół.

Nasz lider, Santiago Abascal, jak powszechnie wiadomo, wywodzi się z Partii Ludowej. Opuścił ją rozczarowany prezesem – Mariano Rajoy, który nie walczył z korupcją wewnątrz partii i stoi za zdradą ideałów, które przyświecały partii.

Sondaż poparcia dla hiszpańskich partii politycznych (źródło: Europe Elects)

Mówiąc dokładniej, założyciele VOX-u opuścili Partię Ludową, gdy ta zgodziła się na uwolnienie morderców z komunistycznej organizacji terrorystycznej – ETA, która próbowała oderwać Kraj Basków od Hiszpanii. Kilku z założycieli naszego ruchu było ofiarami terrorystów m.in. José Antonio Ortega Lara, który został porwany i przetrzymywany przez ETA w strasznych warunkach aż 532 dni, tracąc 23 kilogramy, masę mięśniową oraz gęstość kości.

Innym powodem była umowa Partii Ludowej z separatystami baskijskim (PNV) i separatystami katalońskimi. Zobowiązywała ich ona do porzucenia walki o obecność języka hiszpańskiego w edukacji publicznej w tych regionach, w których separatyści próbowali i nadal próbują tego zabronić. Partia optowała też za podniesieniem podatków, co uderzało bezpośrednio w ich wyborców.

VOX długo nie osiągał sukcesów. W skali kraju dopiero w 2019 roku udało wam się zdobyć imponujące wyniki w wyborach. Od tego momentu poparcie dla partii wciąż rośnie. Co się wtedy zmieniło? Co sprawiło, że Hiszpanie zaczęli masowo popierać VOX? Jakie są główne postulaty VOX? Wiem że jesteście parią prawicową, ale może powiesz dokładniej z jakimi ideami się utożsamiacie? Z nacjonalizmem, katolicką nauką społeczą? Konserwatyzmem, a może frankizmem? Jak wyglądałaby Hiszpania rządzona przez waszą partię?

Idee VOX-u można streścić jako: obrona Hiszpanii, rodziny i życia; zmniejszenie rozmiarów administracji publicznej (Hiszpania ma zdecentralizowany układ administracyjny), zagwarantowanie równości wszystkim Hiszpanom i zakazanie rządowi ingerencji w życie prywatne obywateli.

Niestety, od 2019 roku lider Partii Ludowej, Pablo Casado posunął się dalej zdradzając swoich wyborców. Głosował on tak samo jak separatyści i komuniści, atakując Vox. Dlatego teraz coraz więcej dawnych wyborców PP woli głosować na VOX, który nie odstępuje od ich ideałów.

Jednym dlaczego obywatele ufają VOX jest fakt, że jako jedyni nie tylko mówimy do nich, ale też słuchamy o ich problemach, które następnie wprowadzamy do debaty publicznej. Są to problemy, które martwią zwykłych ludzi, a które inne partie, lewicowe i prawicowe ignorują: zarówno z powodu poprawności politycznej, jak i kolaboracji z innymi ugrupowaniami.

 Jesteśmy jedyną partią otwarcie poruszającą poniższe tematy:

• Nielegalna imigracja, która powoduje problemy dla klasy robotniczej. Problem sprzedawców ulicznych, którzy nie płacą podatków, podczas gdy właściciele sklepów płacą. Stopniowe rozcieńczanie naszej hiszpańskiej, europejskiej,łacińskiej kultury i zamiana jej na wielokulturowe społeczeństwo, którego nikt nie chce. Vox sprzeciwia się też islamizacji Europy.

• Feminizm wykorzystywany przez neokomunistów jako pretekst do nienawiści wobec mężczyzn i dzielenia naszego społeczeństwa. VOX po prostu popiera równość kobiet i mężczyzn. Wielu z naszych przywódców to kobiety, niedlatego, że są kobietami, ale z racji na to, że są wykwalifikowanymi profesjonalistkami.

• Ruch LGBT  jako kolejny sposób na podzielenie społeczeństwa na tysiąc sztucznych płci. W tym przypadku wykorzystując gejów i lesbijki jako zwykłe narzędzie polityczne. VOX sprzeciwia się temu, równocześnie szanują prawa homoseksualnych obywatel, jak nakazuje hiszpańska konstytucja.

• Prawo każdego Hiszpana do edukacji swoich dzieci w języku hiszpańskim. Dlatego sprzeciwiamy się  narzucaniu przez separatystówi z Katalonii, Kraju Basków i Galicji swoich dialekty, aby wymazać język hiszpański.

• Usuwanie symboli katolickich z miejsc publicznych, co czynią PSOE i Podemos, aby zniszczyć naszą kulturę i tradycje.

• Zajmowanie prywatnych budynków przez uzurpatorów, na co niestety hiszpańskie prawo pozwala w niektórych przypadkach. Partie takie jak  Podemos i CUP próbują zrobić z tego coś normalnego, podczas gdy VOX zawsze będzie walczył o własność prywatną, wypracowaną ciężką pracą przez właścicieli.

• Handel narkotykami, który deprawuje naszą młodzież i hiszpańskie ulice.
• Eutanazja. Ostatnio rząd hiszpański zatwierdził ustawę, która pozwala obywatelom na ubieganie się o uśmiercenie przez publiczny system opieki zdrowotnej, lub ubieganie się o to dla swoich rodziców. Nie zgadzamy się na to.

(źródło: Facebook/VoxEspana)

Jaki jest wasz stosunek do demokracji parlamentarnej i monarchii? Czy dyskusje na ten temat w Hiszpanii są wciąż żywe?

Vox popiera Króla Hiszpanii Filipa VI i Hiszpanię jako monarchię parlamentarną. Dlatego głową państwa jest i powinien pozostać król ze znikomą władzą polityczną. Prezydent (odpowiednik polskiego premiera) jest proponowany przez króla spośród kandydatów partii, które uzyskały najwięcej głosów w wyborach powszechnych. Następnie jego kandydatura podlega dyskusji w parlamencie i kandydat zostaje mianowany na Prezydenta lub odrzucony.

Tak mówi hiszpańska konstytucja i tego bronimy. Tak zwana “debata” na temat zasadności naszego ustroju jest prowadzona przez partie, które nie respektują konstytucji i próbują podzielić naród hiszpański na kilka republik. Głównymi z nich są baskijscy i katalońscy separatyści wspierani przez PSOE i Podemos.

W ostatnim sondażu zajęliście drugie miejsce po rządzącej partii PSOE. Jesteście więc jedną z najważniejszych partii opozycyjnych. Co najbardziej nie podoba wam się we współczesnej Hiszpanii?

Nie przejmujemy się sondażami. Pasjonuje nas obrona naszych idei i uczynienie Hiszpanii lepszym i bezpieczniejszym krajem. W tym celu musimy kontynuować pracę, zamiast osiadać na laurach.

To nie jest kwestia podobania czy niepodobania. Jest to kwestia tego, jaką Hiszpanię otrzymaliśmy od naszych rodziców i jaką Hiszpanię musimy zostawić naszym dzieciom. Niektóre z obecnych problemów w Hiszpanii zostały wcześniej opisane: separatyzm, współpraca z terrorystami i wypuszczanie ich na wolność, utrata wolności słowa, feminizm, nielegalna imigracja, wysokie podatki, ataki na rodzinę, indoktrynacja ruchu LGBT w szkołach, ataki na religię i tradycję katolicką, likwidacja własności prywatnej, komunizm, itd.

Dwa lata temu hiszpański rząd dopuścił się przeniesienia zwłok generała Franco. Usunięcie ciała generała wywołało duże manifestacje zarówno przeciwników, jak i zwolenników El Caudillo. Jakie stanowisko wobec tego zajmuje VOX? Jak oceniacie postać generała Franco i historię Hiszpańskiej Wojny Domowej? Te tematy wciąż dzielą ludzi, nawet w Polsce.

Socjalistyczny prezydent Pedro Sánchez zbezcześcił grób Francisco Franco podczas kampanii wyborczej, aby odebrać więcej głosów zwolennikom partii komunistycznych. Warto dodać, że prawo wyborcze w Hiszpanii zabrania rządowi wykonywania jakichkolwiek prac w zakresie usług publicznych lub podobnych w momencie trwania kampanii. 

Jest to coś, co wyraźnie pokazuje, jaki nikczemny człowiek rządzi obecnie tym krajem. Nie tylko łamie prawo, ale wywleka z grobu zmarłego. Tutaj ideologia nie ma znaczenia. To było niemoralne ponad miarę, jeśli chodzi o ideologię. 

Jeśli mamy mówić o tak zwanej ustawie o “pamięci historycznej”, którą PSOE tak bardzo lubi, to możemy przypomnieć kilka epizodów z jej przeszłości, Jej założyciel zaczął od grożenia zabiciem niektórych członków parlamentu, następnie wzięli oni udział w zamachu stanu przeciwko Republice w 1934 roku, który spowodował wiele ofiar śmiertelnych i uczestniczyli w sfałszowaniu wyborów w 1936 roku. Nie wspominając już o porwaniu i zamordowaniu lidera opozycji José Calvo Sotelo w 1936 roku przez Luisa Cuenca, ochroniarza lidera PSOE Indalecio Prieto. Zbrodnia ta zapoczątkowała Hiszpańską Wojnę Domową. Oczywiście obecna ustawa o “pamięci historycznej” stara się to przemilczeć.

Niedawno udało się wam po raz pierwszy zdobyć miejsca w parlamencie Katalonii. Nie jest to proste, będąc partią która popiera jedność Hiszpanii i sprzeciwia się separatyzmowi. W Polsce temat Katalonii również jest znany i pewnie wielu naszych czytelników chciałoby wiedzieć, jak waszym zdaniem można rozwiązać problem separatyzmu.

Przede wszystkim uzurpatorzy, którzy dokonali zamachu stanu w październiku 2017 roku, muszą pozostać w więzieniu. Ci ludzie, którzy nadal popierają tę nielegalną niepodległość, muszą zostać postawieni przed sądem.

Od czasu pierwszej administracji separatysty Jordiego Pujola we wspólnocie autonomicznej Katalonii w 1980 roku, Katalończykom prano mózgi poprzez telewizję publiczną i system edukacji.

Katalońska telewizja publiczna, TV3, stała się potężną bronią propagandową. Ta niesławna maszyna do manipulacji jest odpowiedzialna za zatruwanie umysłów Katalończyków rasistowskim nacjonalizmem przeciwko reszcie Hiszpanów. Media te muszą zostać przekształcone w politycznie neutralny kanał telewizyjny.

David i jego przyjaciele z VOX

Jeśli chodzi o edukację, to w Hiszpanii jest ona zdecentralizowana. Oznacza to, że każda wspólnota autonomiczna ma prawo do tworzenia własnego systemu edukacji. W Katalonii niemożliwa jest nauka jedynie w języku hiszpańskim, natomiast łączenie go z językiem katalońskim jest obowiązkowe. Katalonia liczy 7,727 mln mieszkańców, co odpowiada liczbie mieszkańców województwa mazowieckiego i województwa śląskiego razem wziętych. Jednakże, kształcenie tylko w języku hiszpańskim można podjąć wyłącznie w 34 szkołach prywatnych, na które większość rodzin nie może sobie pozwolić.

Koszt kształcenia jednego dziecka w tych szkołach wynosi około 10.000 euro rocznie, co stanowi równowartość 46.202 zł. Średnia pensja netto w Hiszpanii wynosi 20.000 euro (92.405 zł; ostatnie oficjalne dane dostępne z 2018 r. z Narodowego Instytutu Statystyki). Oznacza to, że zapisanie dziecka do prywatnej szkoły na naukę hiszpańskiego może kosztować połowę rocznej pensji. Co więcej, wiele dzieci i ich rodziców, którzy mówią po hiszpańsku i chcą się go uczyć, pada ofiarą nadużyć ze strony fanatycznych nauczycieli i katalońskiego rządu.

Ta sytuacja musi się skończyć. Szkolnictwo musi zostać zwrócone Rządowi Centralnemu, który zagwarantuje wolność do nauki w oficjalnym języku Narodu hiszpańskiego, którym jest żaden inny język, jak hiszpański.

Dziękuję za rozmowę.