Odmienność, chęć przełamania tradycyjnego brzmienia poprzez wprowadzenie gitary elektrycznej do muzyki folkowej, a także wszechstronność artystyczna – tym charakteryzuje się Bob Dylan, tegoroczny laureat literackiej nagrody Nobla.
Bob Dylan urodził się 24 maja 1941 roku w Duluth w stanie Minnesota, USA. Jego korzenie wywodzą się z Ukrainy i Litwy, skąd emigrowali jego pradziadkowie. Czasy dzieciństwa i lat młodzieńczych nie są do końca znane. Wiadomo jednak, że jako młody chłopiec nauczył się grać na gitarze, ale to pianino było jego pierwszym instrumentem. W szkole średniej założył kilka zespołów. Największą popularność zdobył The Golden Chords, którego jeden z koncertów był tak głośny, iż zostały wyłączone mikrofony. We wrześniu 1959 roku rozpoczął naukę na University of Minnesota. W trakcie trwania studiów, których mimo wszystko nie ukończył, przeszedł z muzyki rok and rolla do folku. Występował w lokalnych klubach przy akompaniamencie gitary akustycznej pod pseudonimem Bob Dillon.
Autostrada artysty
Po porzuceniu nauki dołączył do miejscowego objazdowego zespołu folkowego, z którym zwiedził takie miasta jak Denver, Chicago czy Madison. Spotkania z umierającym Woodym Guthriem miały znaczący wpływ na muzyka w jego początkowej karierze. Dwa lata później przeprowadził się do Nowego Jorku, gdzie postanowił rozwijać się jako muzyk folkowy. Wszystko nabrało tempa. W kwietniu 1961 roku wystąpił jako support Johna Lee Hookera w klubie Gerde’s Folk City. Zaledwie pięć miesięcy później zagrał tam swój własny koncert, który zaowocował bardzo dobrą recenzją w New York Times. Został również zaproszony do udziału przy nagrywaniu płyty Carolyn Hester, czym zwrócił na siebie uwagę wytwórni Columbia Records.
W następnym roku wraz z Columbia Records wydał swój pierwszy album, który nie sprzedał się zbyt dobrze. Wśród trzynastu zamieszczonych tam utworów, tylko dwa należały do Dylana. Druga płyta artysty – „The Freewheelin’ Bob Dylan” miała premierę w maju 1963 roku. Piosenki, które znalazły się na płycie były inspirowane twórczością Woody’ego Guthire’go i Pete’a Seegara. Singlem, który promuje album jest „Blowin’ in the Wind”. Wpisał się on w kanon muzyki folkowej.
Swoją drogą
Bob Dylan jest muzykiem, który nie pozwolił się zamknąć w granicach jednego gatunku. Przez cały czas poszukiwał swojego miejsca na światowej muzycznej scenie. Nie bał się eksperymentów i nowych wyzwań. Podczas jednego z pobytów w Europie poznał dynamicznie rozwijającą się odmianę rock and rolla. Miała ona ogromny wpływ na twórczość artysty. Na Newport Folk Festival wystąpił z rockową grupą muzyczną, co zostało potraktowane jako zdrada folku. Skutkiem tego było wygwizdanie przez zgromadzoną publiczność. Podobnie wyglądały jego inne koncerty. Dylan przyjął sobie za zadanie zagłuszenie publiczności gitarą elektryczną. W czasie rewolucji swojej kariery związał się z zespołem The Band, z tego okresu pochodzi utwór „Like a Rolling Stone”.
W sercu i duszy gra
Artysta był wychowywany w tradycji judaistycznej, ale nie przywiązywał szczególnej wagi do wiary. Pod koniec lat siedemdziesiątych doznał nawrócenia i przyjął chrzest w religii chrześcijańskiej. Następnie wydał trzy albumy, które były poświęcone wyłącznie tej tematyce. Szczególny koncert zagrał w 1997 roku dla papieża Jana Pawła II podczas 23. Kongresu Eucharystycznego w Bolonii. 11 lat później został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. W 2012 roku Amnesty International wydał czteropłytowy album z okazji swojego 50- lecia, na którym utwory Dylana interpretowali m.in.: Miley Cyrus, Adele, Rise Against, Sting, My Chemical Romance czy Lenny Kravitz.
W trakcie swojej kariery zdobył siedem nagród Grammy, Oscara za piosenkę „Things Have Changed” z filmu Cudowni chłopcy. Mimo nieukończenia studiów, wielokrotnie był nagradzany tytułami doctor honoris causa prestiżowych uczelni. Kilkukrotnie nominowany do literackiej nagrody Nobla, którą zdobył w tym roku.
