Podczas upalnych dni warto wybrać się do kina, by ochłodzić się w klimatyzowanej sali. W ten weekend zapraszamy na uroczą komedię z brytyjską rodziną królewską w roli głównej. Przekonajcie się, że mimo swojego chłodnego podejścia do świata, królowa w czasach młodości była jak każda nastolatka. Choć… w porównaniu z nimi, wcale nie marzyła o życiu w pałacu.

8 maja 1945 roku. Wielka Brytania cieszy się zakończeniem wojny. Księżniczki Elżbieta (Sarah Gadon) i Małgorzata (Bel Powley) planują świętować jak wszyscy Anglicy. Proszą rodziców o zgodę na wyjście z Pałacu Buckingham. Królewska para (Rupert Everett i Emily Watson) przystaje na ich prośbę, ale wysyła je w towarzystwie dwóch oficerów na oficjalne przyjęcie do hotelu Ritz. Niezadowolona siostra następczyni tronu ukradkiem wymyka się z bankietu. Zaniepokojona Elżbieta rusza jej śladem, by uchronić księżniczkę przed niebezpieczeństwami. Towarzyszy jej młody lotnik Jack (Jack Reynor), który nie wie, że pomaga przyszłej królowej.

Twórcy promowali „Randkę z królową” mówiąc, że w „Jak zostać królem” poznaliśmy króla Jerzego VI, natomiast w komedii Juliana Jarrolda przyjrzymy się bliżej jego córkom. Cóż, ten drugi na pewno nie zdobędzie Oscara, ale za to swoim charakterem idealnie podkreśla wiek bohaterek. Więc jeśli spodziewacie się poważnego przedstawienia królewskiej rodziny, jak w przypadku obrazu Toma Hoopera, możecie się zdziwić. Bo brytyjski reżyser, twórca m.in. „Zakochanej Jane” z Anne Hathaway, przedstawia króla jako ojca mającego słabość do swoich dzieci i nazywającego przemowę cholerstwem. Królowa Matka ma słabość do ginu z tonikiem, o czym wspomina machając do poddanych ze słynnego balkonu. Księżniczka Małgorzata jest urzekająco głupiutka i bezmyślna, tymczasem jej siostra, na początku poważna, potrafi powalić na podłogę olbrzymiego mężczyznę i prowadzi samochód jak kierowca rajdowy. Wygląda na to, że chyba w każdym pokoleniu Windsorów jest jakaś czarna owca i zgodnie z tradycją rodzinną stateczny następca tronu musi użerać się z zabawowym młodszym rodzeństwem.

Mimo że główną bohaterką filmu jest Elżbieta, postać Małgorzaty zdecydowanie odgrywa tu pierwsze skrzypce. Brawa dla młodziutkiej Bel Powley za jej grę aktorską. Angielka bardzo wiarygodnie odegrała rolę słynącej z różnych wybryków księżniczki, w dodatku bardzo przypomina ją z urody. Na ekranie żartobliwością dorównują jej Jack Laskey i Jack Gordon jako dwaj oficerowie lepiej sprawdzający się w rolach amantów niż bodyguardów. Mało znanym nazwiskom towarzyszyli na planie szeroko rozpoznawalni i uhonorowani nagrodami aktorzy. Rupert Everett, nominowany dwa razy do Złotych Globów i BAFTA i Emily Watson, znana z „Hilary i Jackie” i „Przełamując fale” odbrązawiają legendę pary królewskiej i pokazują ich bardziej ludzką twarz. Nie jako władców, ale jako rodziców nastoletnich dziewcząt. Roger Allam udowadnia, że nawet właściciel „domu uciech” może mieć klasę i być gentelmenem. 

Nie można odmówić „Randce z królową” także wartości wizualnych i dźwiękowych. Urzekają zdjęcia Christophe’a Beaucarne’a. Londyn lat 40. zachwyca, zarówno z perspektywy Trafalgar Square, jak i niebezpiecznego Soho. To także jeden z nielicznych filmów, w którym pokazano szaloną radość dostojnych zazwyczaj Brytyjczyków. Niech nie zaskoczy Was obraz tańczących wężyka gości hotelu Ritz i chlapiących się w fontannie panien z uniesionymi do kolan sukniami. Tym wszystkim ujęciom akompaniuje wspaniała muzyka z tamtych czasów i niepowtarzalne „In the mood” Glenna Millera.

Rodzina królewska skrytykowała Stephena Frearsa za jego „Królową”, z uznaniem natomiast przyjęła „Jak zostać królem”. Jak będzie z komedią Juliana Jarrolda? Prywatnej opinii Elżbiety II zapewne nigdy nie poznamy. Choć pewnie z przyjemnością obejrzy film, który przypomni jej czasy młodości. Bo nie zapominajmy, że królowa była kiedyś młodą następczynią tronu i potrafiła się bawić. A jeżeli chcecie bawić się razem z nią, wybierzcie się do kina. Ubaw gwarantowany!