Pozostaną z nami na ekranie – aktorzy zmarli w 2014 roku

Zbliżający się koniec roku to, dla każdego z nas okazja do podsumowań. To również dobry czas do przybliżenia sylwetek wspaniałych aktorów, których pożegnaliśmy w 2014 roku.

Robin Williams

Urodził się  21 lipca 1951 roku w Chicago. Swój talent do naśladowania głosów odkrył w dzieciństwie, podczas rozmów z wymyślonymi przyjaciółmi. Po ukończeniu szkoły średniej studiował nauki polityczne w Claremont. Uczęszczał również do Marin College, regularnie występując na deskach szkolnego teatru. Dzięki talentowi w 1973 roku wstąpił do nowojorskiej akademii artystycznej Juilliard School, gdzie szlifował umiejętności pod okiem Johna Housemana. To właśnie ów scenarzysta i producent zasugerował Williamsowi, że powinien związać swoją przyszłość ze stand-upem.  Zaczął być rozpoznawalny dzięki roli Marsjanina Morka w serialu telewizyjnym ABC „Mork i Mindy”. Trzykrotnie nominowano go do Oscara za pierwszoplanową rolę („Good Morning Vietnam”, „Stowarzyszenie umarłych poetów” i „Fisher King”), ale statuetkę dostał dopiero za drugoplanowy występ w „Buntowniku z wyboru” Gusa Van Santa z 1997 roku. Był również czterokrotnym laureatem Złotego Globu (na 10 nominacji). Niezapomniana kreacja w komedii „Pani Doubtfire”przyniosła aktorowi nagrodę specjalną Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej.

Philip Seymour Hoffman

Amerykański aktor uznawany za jednego z najwybitniejszych w swoim pokoleniu. Urodził się 23 lipca 1967 w Fairport, Nowym Jorku. Aktorstwem zainteresował się, gdy uczęszczał do Fairport High School. Dał się poznać szkolnej publiczności, biorąc udział w kilku przedstawieniach, m. in. „Śmierci komiwojażera”. Ukończył prestiżową szkołę New York University’s Tisch School of Drama. Później imał się wielu różnych zajęć, pracował m.in. jako kelner i ochroniarz. Jako aktor debiutował w 1991 roku w filmie „Szuler”. Pierwszą znaczącą kreacją była drugoplanowa rola w „Zapachu kobiety” u boku Ala Pacino. Przełomem w karierze Hoffmana był film „Capote”. Za rolę pisarza Trumana Capote aktor został uhonorowany statuetką Oscara, Złotz Glob oraz BAFTA. Wyróżniany był także za role podejrzanego o pedofilię księdza w „Wątpliwości”, agenta CIA Gusta Avrakotosa w „Wojnie Charliego Wilsona”, czy przywódcy religijnego w „Mistrzu” ( za wszystkie te  role został nominowany zarówno do Oscara, jak i Złotego Globu).

Anna Przybylska

Urodziła się 25 grudnia 1978 roku w Gdyni. Anna od dziecka marzyła o występowaniu na scenie. Jako licealistka brała udział w konkursach dla modelek. Po ukończeniu szkoły w 1998 roku wyjechała do Warszawy i otrzymała swoją pierwszą rolę w „Ciemnej stronie Wenus” Radosława Piwowarskiego. Zagrała w wielu polskich produkcjach. ”. Do jej najważniejszych ról należały te w filmach „Kariera Nikosia Dyzmy”, „Lekcje pana Kuki” i „Złoty środek”. Wszystkie trzy przyniosły jej nominacje do Złotych Kaczek. Największą popularność jednak zyskała dzięki udziałowi w serialu „Złotopolscy”. W maju 2013 została Kobietą Dekady „Glamour”. Aktorka brała również udział w wielu kampaniach reklamowych. W latach 2004–2013 była ambasadorką kosmetyków marki Astor w Polsce (od 2006 w całej Europie).

Richard Attenborough

Legenda brytyjskiego kina, wyśmienity aktor (dwukrotny zdobywca Złotego Globu za role w „Ziarnkach piasku” i „Doktor Dolittle”) i jeszcze lepszy reżyser. Przed kamerami zadebiutował jeszcze w czasie studiów w 1942 r. w filmie „Nasz okręt”. W czasie II wojny światowej służył w RAF, do kina wrócił tuż po jej zakończeniu. W 1947 roku rolą w obrazie „Skała w Brighton” zyskał sobie sławę i uznanie krytyków. Przed kamerą pojawił się w ponad siedemdziesięciu filmach. Za „Zmowę milczenia” otrzymał swoją pierwszą nagrodę aktorską – na festiwalu w Berlinie w 1960 roku. Filmy „Seans w deszczowe popołudnie” oraz „Guns at Batasi” przyniosły mu z kolei BAFTĘ.  Masowa publiczność pokochała go za rolę miliardera Johna Hammonda w „Parku jurajskim” oraz w jego kontynuacji „Zaginionym świecie”. Reżyserią i produkcją zaczął parać się w latach sześćdziesiątych. Największy sukces Attenborough osiągnął w 1983 r., kiedy jego film „Gandhi” otrzymał 8 statuetek Oscara, w tym trzy z nich trafiły do rąk reżysera. W 1976 r. Attenborough otrzymał tytuł szlachecki. Był dożywotnim honorowym prezydentem angielskiego klubu piłkarskiego Chelsea Londyn.

Nina Andrycz

Aktorka nazywana „damą polskiego teatru”. W 1934 roku ukończyła warszawski Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. Od 1935 roku (z przerwą w latach 1939-1945) była aktorką warszawskiego Teatru Polskiego. Na scenie wcielała się m.in. w Marię Stuart z dramatu Słowackiego czy królową Małgorzatę z „Ryszarda III” Williama Szekspira. Znana jest również z licznych kreacji w Teatrze Telewizji, gdzie pojawiała się regularnie od końca lat 50., aż do początku lat 70. W kinie grała sporadycznie, na dużym ekranie nie miała zbyt wielu okazji do pokazania pełni swojego talentu. Widzowie mogą ją pamiętać z występów w „Horrorze w Wesołych Bagniskach” Andrzeja Barańskiego czy „Sercu na dłoni” Krzysztofa Zanussiego. W ostatnim 20-leciu dała się poznać jak autorka tomików poezji „To teatr”, „Róża dla nikogo” oraz powieści „My rozdwojeni”.

Mickey Rooney

Amerykański aktor, którego kariera trwała ponad 90 lat. Był synem pary artystów wodewilowych Nellie W. Carter i Joego Yule. Rooney debiutował na scenie w wieku 15 miesięcy w ramach rutynowych przedstawień organizowanych przez jego rodziców. Później stał się dobrze znany grając w serii prawie 50 komedii – jeszcze niemych, w których wcielił się w postać Mickey’a McGuire’a. Międzynarodową sławę przyniosły mu role w serii filmów opowiadających o przygodach rezolutnego nastolatka Andy’ego Hardy’ego. Czterokrotnie nominowano go do Oscara (za pierwszy plan w filmach „Komedia ludzka” i „Babes in Arms” oraz za drugoplanowe role w „The Bold and the Brave” oraz „Czarnym rumaku”). W roku 1938 przyznano mu Specjalna Nagrodę Oscar, a w 1983 otrzymał statuetkę honorową. Zdobył również dwa Złote Globy (na dwie nominacje) i jedną nagrodę Emmy. Szerszej publiczności jest znany m.in. z ról w „Śniadaniu u Tiffany’ego” czy „Nocy w muzeum”.

Bob Hoskins  

Angielski aktor urodził się 16 października 1942 roku. Po raz pierwszy przed kamerami wystąpił w 1972 roku w obrazie „Up the Front”. Rola przeszła jednak bez echa. Krytycy dostrzegli Hoskinsa dopiero pięć lat później, kiedy wystąpił w telewizyjnym serialu „Pennies from Heaven”. Rola ta przyniosła mu pierwszą nominację do nagrody BAFTA. W kinie po raz pierwszy dał się poznać światu w filmie „Długi Wielki Piątek”, za który dostał drugą nominację do BAFTA. Po raz trzeci nominowany był za „Konsula honorowego”. Międzynarodową popularność zyskał w 1986 roku dzięki roli Neila Jorda  w filmie „Mona Lisa”. Otrzymał wówczas nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej, nagrodę na festiwalu w Cannes oraz nominacje do Oscara i Złotego Globu. Swoją popularność artysta ugruntował dwa lata później rolą w przebojowej komedii Roberta Zemeckisa „Kto wrobił królika Rogera”. Od tamtej pory Bob Hoskins pozostaje bez przerwy jednym z najpopularniejszych aktorów na świecie.

Małgorzata Braunek 

Mając zaledwie 20 lat, grała już u takich reżyserów jak Kazimierz Kutz („Skok”) i Witold Leszczyński („Żywot Mateusza”). Andrzej Wajda obsadził utalentowaną aktorkę w „Krajobrazie po bitwie” i „Polowaniu na muchy”. Sławę przyniosły jej role Oleńki w „Potopie” oraz Izabeli Łęckiej w „Lalce”. Tuż po premierze drugiego filmu zrezygnowała z aktorstwa na prawie 20 lat. Powróciła przed kamerę w „Tulipanach” Jacka Borcucha. Poza filmem grała również na scenie Teatru Narodowego w Warszawie, w latach 1971−1974. Razem z Mają Ostaszewską i Ksawerym Jasieńskim w 2007 roku nagrała adaptację audio buddyjskich bajek zebranych przez Rafe Martina w zbiorze „Głodna tygrysica”. 22 kwietnia 2014 roku aktorka została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i społecznej oraz za zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce. Ostatnio można ją było podziwiać w serialu „Dom nad rozlewiskiem”.

Stanisław Mikulski

Na ekranie pojawił się w 1950 roku w filmie „Pierwszy start” w reżyserii Leonarda Buczkowskiego. Następnie dostał powołanie do wojska, gdzie wraz z kolegami stworzył grupę artystyczną. Po zakończonej służbie i egzaminie eksternistycznym zdanym w Krakowie występował w Teatrze im. Osterwy w Lublinie, a następnie grał w warszawskich teatrach: Teatrze Powszechnym, Teatrze Ludowym oraz Teatrze Polskim. Od 1983 do 1988 był aktorem Teatru Narodowego. Całe pokolenia Polaków pamiętają Mikulskiego przede wszystkim jako Hansa Klossa, dzielnego bohatera serialu „Stawka większa niż życie”. Bohater ten przyniósł aktorowi sławę i rozgłos za granicą, ale i sprawił, że przez długi czas reżyserzy mieli problem z obsadzeniem go w innej roli. Jednak aktor ma na swoim koncie występy w wielu ważnych filmach. Zagrał w „Kanale” Wajdy i „Ewa chce spać” Chmielewskiego. Za grę w filmie „Skąpani w ogniu” otrzymał nominację do Złotych Kaczek. Pomiędzy 1995 a 1998 prowadził  teleturniej „Koło fortuny”, a w 2000 roku magazyn „Supergliny” przedstawiający pracę polskiej policji. Jego ostatnią rolą kinową był powrót do postaci Hansa Klossa w filmie „Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć”.