17/12/2025

CDN

TWOJA GAZETA STUDENCKA

„Póki nas śmierć nie rozłączy” – czy to zbyt gwałtowna afirmacja dalszych losów bohaterów? Recenzja filmu „Państwo Rose” Jaya Roacha

4 min czytania
Opiniowtorek

Autor grafiki: Eden Król, plakat: materiały prasowe Searchlight Pictures

Film Państwo Rose swoją premierę światową miał 25 sierpnia 2025 r., w Polsce pojawił się kilka dni później. Scenariusz do filmu w reżyserii Jaya Roacha napisał Tony McNamara. Komedia jest oparta na powieści Warrena Adlera Wojna państwa Rose z 1981 roku i stanowi nową interpretację filmu Daniela DeVito z 1989 roku.

Na ekranie możemy podziwiać przede wszystkim grę aktorską bohaterów, w których wcielili się: Olivia Colman – zdobywczyni wielu nagród filmowych, w tym najwyżej cenionej – Oscara; oraz Benedict Cumberbatch – znany do tej pory z roli Sherlocka, Doktora Strange czy bohatera krótkometrażówek Wesa Andersona. Obsada komedii urozmaicona jest również nazwiskami takimi jak Kate Mckinnon, Andy Samberg, Sunita Mani czy Allison Janney.

Zarys fabuły filmu

The Roses
Fot: materiały prasowe Searchlight Pictures

Początkowa scena filmu przedstawia dwie główne postacie, a my od razu zakładamy, że są małżeństwem w kryzysie i w trakcie terapii dla par. Nieskazitelne wymiany słów między partnerami nabierają pełnego sceptycyzmu, sarkazmu, a nawet niedojrzałości charakteru – który przejawia się w całej ich relacji.

Kolejne ujęcia są już dłuższą retrospekcją powracającą do obrazu pozornie szczęśliwego małżeństwa, bezgranicznej miłości oraz idealnych kochanków. Stabilna praca Theo, codzienne sztuczki kulinarne w domu i w restauracji Ivy oraz niesprawiające kłopotów dzieci: Hattie i Roy – to rzeczy, które wydają się być marzeniem wielu z nas. Punktem zwrotnym filmu stają się nieudany projekt architektoniczny męża i wznosząca się kariera żony, które zmieniają dotychczasowe role w ich życiu codziennym. Theo, pogrążony w depresji i pozbawiony pracy, zaczyna zajmować się domem oraz wychowywać dzieci, podczas gdy talent kulinarny Ivy zyskuje większą uwagę i staje się źródłem dochodów dla utrzymania rodziny i dalszego rozwoju kariery.

Poświęcenie – jak dużo możemy zrobić dla drugiej osoby?

Poświęcenie to zdolność do ofiarowania swoich dóbr materialnych, kariery, a czasem nawet własnego szczęścia dla drugiego człowieka. Bohaterowie filmu w chwili, gdy oboje pragną poświęcić się karierom, muszą zadecydować, kto zrezygnuje ze swojego marzenia. Rozwiązaniem staje się pomysł Ivy – namawia, a wręcz naciska na Theo, by wybudował dla ich rodziny dom w środku lasu nad morzem. Czy jej plan staje się więc faktycznym aktem miłości i chęcią wsparcia męża w kryzysie, a może jest eksplicytnym pozostawieniem go z dziećmi i możliwością rozwoju jej własnej ścieżki zawodowej?

Ktoś musi poświęcić się na ołtarzu małżeństwa, tylko kto – mówi Ivy do Theo

Fot. materiały prasowe Searchlight Pictures

Nienawiść, a potrzeba zrozumienia

Początkowy kryzys małżeński przeradza się w niekończące się kłótnie i nieporozumienia. Ignorancja i bagatelizowanie potrzeb partnera stają się powodami do złożenia papierów rozwodowych. Sceny sprzeczek kochanków mimo żartobliwego ubarwienia uświadamiają, że każda ludzka relacja wymaga stałej komunikacji oraz pielęgnacji.

Nie umiesz przeprosić z przekonaniem, przyznać się do zadania bólu czy wyrządzenia szkody – mówi Theo do Ivy

Niedojrzałość wcale nie mija z wiekiem

Bohaterowie filmu w wielu scenach udowadniają moją tezę: niedojrzałym może być każdy niezależnie od tego ile ma już lat. Theo i Ivy po wypowiedzeniu słów: ,,z nami koniec” i niemożności dogadania się w sprawie domu, rozpoczynają brutalną wojnę między sobą. Początkowe czyny wzbudzają śmiech z powodu ich absurdalności i niedorzeczności, jakich można dokonać. Z każdym ich kolejnym krokiem, sprawa nabiera poważniejszego obrotu, a w ostateczności ich miłość staje się sprawą życia i śmierci.

Można powiedzieć, że zakończenie film został zakończony hermetycznie. Powracające uczucie między bohaterami stało się iskrą do zapłonu nie tylko ich serc. Szczęśliwa miłość jest powrotem, na który wszyscy czekali w końcówce tego filmu – jednak okazuje się, że może jest ona zbyt silna?

państwo rose
Fot. materiały prasowe Searchlight Pictures

Gatunek filmu

Oprócz uwarstwionej fabuły warto również przyjrzeć się dokładnym ruchom kamery oraz odpowiednim długościom ujęć. Wykreowany świat to estetyczne odwzorowanie brytyjskiej przestrzeni we współczesnych czasach.

Film Państwo Rose należy do gatunku komedii, do którego można podporządkować podgatunki:

  • mrocznej komedii,
  • satyry,
  • a nawet komediodramatu.

Transgresyjny charakter, niekonwencjonalny język oraz wykreowane portrety psychologiczne postaci bez wątpienia wpisują się w konwencję komedii. Obecny czarny humor jest nie tylko zabiegiem mającym wywołać śmiech u widza, ale również symbolicznym ukazaniem ważności komunikacji i zrozumienia w relacjach międzyludzkich.