Póki śmierć nas nie rozłączy. Pośmiertna królowa Inês de Castro

Król Portugalii, Piotr I Sprawiedliwy, zwany później okrutnym przeżył gorący romans. W 1340 roku na dwór ówczesnego króla, Alfonsa IV, przybyła księżna Konstancja Manuel, wybrana na przyszłą żonę jego syna Piotra i następczynię portugalskiego tronu. Wraz z nią, w orszaku znalazła się Inês de Castro, w której młodzieniec zakochał się na zabój. Dosłownie. 

Inês de Castro, galicyjska szlachcianka, rozkochała w sobie potomka Alfonsa IV, a ich krótka znajomość przerodziła się w coś poważniejszego. Piotr z poczucia obowiązku wobec swojego państwa wyszedł za Konstancję Manuel, która urodziła im trójkę dzieci. 5 lat później zmarła przy porodzie, co umożliwiło mu ujawnienie jego romansu. Relacji sprzeciwiał się Alfons IV, twierdząc, że przyniesie to szkody w życiu politycznym państwa i królewskiej rodziny. Syn nie spełnił jednak oczekiwań ojca i wziął ślub z Inês w tajemnicy. Król, gdy poznał prawdę, podjął decyzję o zamordowaniu kobiety i 7 stycznia 1355 w klasztorze Santa Clara w Coimbrze pozbawił synową życia. Zrozpaczony Piotr chciał pomścić ukochaną i postanowił zemścić się na ojcu. W Portugalii wybuchła wojna domowa, która zakończyła się wraz ze śmiercią króla Alfonsa IV. Tron przejął Piotr, nazywany później Okrutnym. Odnalazł on morderców ukochanej.  Według legend kazał ich torturować i wyrwać im serca, czemu sam przyglądał się podczas uczty. To jednak nie koniec jego zemsty. Postanowił uczcić tytuł swojej żony, która nie doczekała się królewskich insygniów. Zwłoki Inês de Castro ekshumowano, przystrojono w insygnia i posadzono na tronie. 24 kwietnia 1361 roku została pośmiertnie koronowana. Dwór został zmuszony do oddania czci królowej poprzez ucałowanie pierścienia na jej rozkładającej się dłoni. Nagrobki królewskiej pary znajdują się w klasztorze cystersów w Alcobaça.