„Fistaszki – wersja kinowa” – mały wielki bohater

Kolejna bajka gości na ekranach kin. Tym razem są to „Fistaszki – wersja kinowa” według jednych z najbardziej popularnych amerykańskich komiksów, których bohaterami są rezolutne dzieci. Jednak nie oznacza to, że jest to rozrywka tylko dla najmłodszych

Akcja filmu rozpoczyna się zimą. Dzieci na bawią się w śniegu, jeżdżą na łyżwach po zamarzniętym jeziorze i grają w hokeja. Charlie Brown ma jednak inny pomysł, postanawia puścić latawca, bo teraz gdy latawcożerne drzewa śpią, na pewno mu się to uda. Efekt jest jednak inny. W tym samym momencie do miasteczka przyjeżdża nowa rodzina. Charlie, uważany przeważnie za nieudacznika i fajtłapę, postanawia się zmienić, bo nowi ludzie oznaczają dla niego białą kartę. Problemem jest jednak to, że wśród przybyszów jest ładna rudowłosa dziewczynka, która spodobała się chłopcu. A czym ktoś taki jak on miałby jej zaimponować?

„Fistaszki – wersja kinowa” to esencja wielu tysięcy czterokadrowych komiksów stworzonych przez Charlesa M. Shulza, które ukazywały się w gazetach od 2 października 1950 r. do 13 lutego 2000 r. potem ukazywały się przedruki wcześniejszych wersji. Nazwa „Fistaszki” to gra słów. Po angielsku „peanuts gallery” oznacza najtańsze miejsca w teatrze, zajmowane przez hałaśliwych komentatorów, którzy swoje niezadowolenie ze sztuki wyrażali rzucaniem fistaszków (najtańszej przekąski). W 1943 r. nazwa peanuts gallery została zaadoptowana dla radiowego programu dla dzieci. Stąd też pomysł koncernu wydawniczego, by komiks o dzieciach, ku niezadowoleniu autora, nazwać Fistaszkami. Serię określa się jako największy sukces amerykańskiego komiksu, jednak jego główny bohater odbiega od typowego, zdeterminowanego człowieka goniącego za swoimi marzeniami.

Oprócz Charliego Browna są jeszcze inne postaci. Jego najlepszy przyjaciel, pies Snoopy, ma bardzo urozmaicone życie pomiędzy jedna miską jedzenia a drugą. Można by powiedzieć, że to beagel renesansu – pisze książki, czyta opasłe tomiszcza, tańczy, ma w budzie obraz van Gogha i co rusz niczym As Lotnictwa z czasów pierwszej wojny światowej wybiera się na potyczkę z Czerwonym Baronem. Jednak mimo nawału obowiązków, bo trzeba się jeszcze zająć Woodstockiem, małym żółtym ptaszkiem, który nie umie dobrze latać, zawsze znajdzie czas, by wspierać Charliego. Głównemu bohaterowi otuchy dodaje też Linus nierozstający się z kocykiem bezpieczeństwa amator-filozof, który wierzy w swojego przyjaciela. Mniej przychylne są inne dzieci, na czele z władczą Lucy prowadzącą kącik z poradami psychologicznymi za 5 centów. Ale to ona radzi Charliemu, by coś w sobie zmienił i najlepiej przestał być sobą.

Charlie postanawia coś osiągnąć, by zaimponować rudowłosej dziewczynce. Chce wystąpić w konkursie talentów, ale rezygnuje, by pomóc siostrze. Uczy się tańczyć (nauczycielem jest nie kto inny jak Snoopy), ale potem coś nie wychodzi.

Komiksowe „Fistaszki” skupiają się na różnych bohaterach, czasem na pierwszym planie jest Snoopy, potem Linus albo Lucy, albo Charlie. Jest dość czasu, by poznać wątpliwości, marzenia i same dzieci. Na przykład dowiedzieć się, że Linus ma gdzieś świętego Mikołaja, bo uważa, że jego sława przyćmiła najlepszą historię świata – narodziny Jezusa. Dlatego wszystkich katuje traktatem o Wielkiej Dyni, która roznosi prezenty w Halloween. W filmie każde z dzieci ma wyraźnie zarysowany charakter, ale nie Charlie. Można powiedzieć, że na ich tle wypada nijako. Nie jest stanowczy, nie radzi sobie, nie jest pewny siebie, nie umie wykorzystać sytuacji. Nawet gdy może tak się zachować rezygnuje, bo to byłoby nie fair względem innych.

Bezsprzecznie film jest poświęcony przede wszystkim Charliemu i Snoopiemu. Ten ostatni wspiera chłopca, bo on najlepiej wie, ile wart jest Brown. Charlie natomiast stara się ze wszystkich sił osiągnąć cel, ale co najważniejsze nie kosztem innych. I to jest jego urok, że jest fair. Wydawałoby się, że to normalne. Okazuje się jednak, że niezwykłość Charliego polega na jego zwyczajności.

„Fistaszki – wersja kinowa”, tak jak cała ekipa rysunkowych dzieciaków, nie przypomina typowych filmów animowanych. Obecne bajki są jak baśnie, w których jest mroczny czarny charakter, a bohaterów spotyka jakaś tragedia. Dla Fistaszkowych najmłodszych dramatem jest test sprawdzający wiedzę lub omówienie lektury na 1000 słów. Fistaszki to bajka z normalnymi przeciwnościami losu, które przydarzają się każdego dnia. Oni ratują swój świat codzienności i zabawy.