„Wilk Stepowy” , czyli intrygujące studium ludzkiej psychiki
2 min read
Książka autorstwa niemieckiego pisarza Hermanna Hessego Wilk Stepowy z 1927 roku jest uznawana za jedną z najważniejszych pozycji literackich XX wieku. To powieść egzystencjalna, która doczekała się swojego renesansu w środowiskach hipisowskich na przełomie lat 60. i 70.
Wilk stepowy
W centrum fabuły znajduje się sylwetka osamotnionego, około pięćdziesięcioletniego Harry’ego Hallera. Jest to mężczyzna wyraźnie niepasujący do otaczającej go rzeczywistości. Nie wpisuje się w narzucone mu ramy społeczne i oczekiwania innych. Dręczą go także myśli samobójcze. Tytułowym wilkiem stepowym jest sam główny bohater. Takie określenie nadał samemu sobie w związku z poczuciem wewnętrznego rozdwojenia. Główny bohater wierzy, że jest pół-człowiekiem, pół-wilkiem. Dwie siły ścierają się w jego psychice — pierwsza ludzka, wzniosła i duchowa, druga zwierzęca, niska i dzika.
Mężczyzna za sprawą spotkanej w barze młodej kobiety Herminy zostaje wciągnięty w nieznany mu dotąd świat. Jazz, używki i wolna miłość stają się jego nowym sposobem na życie, a zarazem — próbą odnalezienia samego siebie. Powieść dogłębnie eksploruje psychikę bohatera, jak i skomplikowaną naturę człowieka.
Egzystencjalna podróż
Tematyka lektury wyrasta z kryzysu wartości międzywojennej Europy. Ówczesna fascynacja jazzem oraz psychoanalizą jest więc wyraźnie obecna w powieści.
Autor podzielił książkę na dwie części. Pierwszą z nich stanowi pewnego rodzaju przedmowa. Jej narratorem jest mężczyzna, który poznał wilka stepowego, gdy ten wynajmował pokój u jego ciotki. Fragment składa się z fizycznego opisu Hallera oraz wrażeń, jakie ten na nim wywarł. Narrator przytacza również ich nieliczne interakcje oraz okoliczności znalezienia dziennika ze wspomnieniami lokatora. Drugą część powieści stanowi pamiętnik. Składa się on z licznych opisów przeżyć zewnętrznych i wewnętrznych bohatera, jego przemyśleń i refleksji.
Powieść jest fascynującym studium ludzkiej psychiki. Dodatkowo akcja stale balansuje na granicy snu i jawy, ekstazy i rzeczywistości. W utworze równolegle występują motywy realistyczne, jak i surrealistyczne. Konstrukcja tekstu, choć utrudnia jego zrozumienie, jednocześnie czyni z książki naprawdę intrygujące i wymagające wyzwanie dla czytelnika.
