Hamlet. Ponowne spojrzenie na lektury szkolne

Komedie i tragedie mają to do siebie, że ich forma (ograniczenie narracji do didaskaliów, czyli wskazówek dla aktorów) umożliwia bardzo szybkie czytanie i przyswajanie treści. Co za tym idzie, lektury szkolne i ich nadrabianie – w dodatku po ukończeniu szkoły – już tak nie przerażają. Z tego tytułu warto dokonać analizy jednego z najbardziej klasycznych szekspirowskich utworów, jakim jest Hamlet.

Rodowód

Fabuła utworu inspirowana jest duńskimi kronikami, wedle których wnuk króla Danii poszukiwał zemsty na swoim stryju, który zamordowawszy ojca bohatera, ożenił się z jego matką. Imię jego skądinąd brzmiało Amleth. Szekspir około 1588 roku najprawdopodobniej obejrzał spektakl na tych motywach, a zainspirowany nim, postanowił stworzyć własną interpretację.

Hamlet jako opowieść o władzy

Hamlet, jakim go znamy, to tragedia, która, podobnie jak Balladyna Słowackiego, nawiązuje do idei korupcji powodowanej przez władzę, ilustrując to jednak w inny sposób. Inne jest też środowisko, w którym porusza się tytułowy bohater. Główna postać to nie prosty człowiek z ludu, który dokonał społecznego awansu i osiągnął władzę, a prawowity dziedzic tronu. Hamlet, zgorszony tym, jak jego matka po śmierci ojca wychodzi za stryja (co w tamtych latach – czyli ok. X wieku – tożsame było z kazirodztwem), odkrywa, że nie tylko ten fakt jest tu problemem. To bowiem właśnie stryj Hamleta zabił jego ojca, by móc przejąć władzę w Danii. Książę decyduje się przeprowadzić śledztwo na własną rękę.

Z racji tego, że mamy tu do czynienia z dramatem, który operuje skąpą narracją, głównym źródłem informacji na temat postępującej fabuły stają się monologi i dialogi bohaterów. Taka forma nadaje tekstowi dynamizmu. Sprawia, że całość czyta się płynnie i szybko.

A przeczytać definitywnie warto. Hamlet to utwór o zdradzie i zemście, o kontrowersjach i honorze. Wszystkie te motywy się ze sobą wiążą. To sprawia, że tekst jest nie tylko ponadczasowy, ale zwyczajnie fantastycznie się go czyta. To też z całą pewnością warto uczynić, nawet jeżeli nie jest się już uczniem liceum.